Je kinderen
Je kinderen
Het kan zijn dat je kind ongewild afgerekend wordt op hetgeen jij als ouder hebt gedaan. Het is belangrijk om naast de verwerking van je eigen gevoelens ook aandacht te schenken aan de gevoelens van je kinderen.
Je kinderen op de hoogte brengen
Vaak kiezen gezinnen ervoor om hun kind(eren) (nog) niet de waarheid te vertellen. Maar voor het welzijn van je kind(eren) is het cruciaal dat ze op de hoogte zijn van wat gebeurd is. Het risico bestaat namelijk dat ze de waarheid te horen krijgen van anderen op school of bijvoorbeeld via de pers.
Deze weergave bevat vaak onwaarheden en is subjectief en veroordelend. Ook op fora wordt vaak ongenuanceerd gereageerd. Je kan je kinderen beschermen tegen deze reacties door als ouder zo snel mogelijk een juiste weergave van de feiten te geven. Indien dit alleen te moeilijk is, kan je je laten bijstaan door een familielid, goede vriend of de hulpverleningsorganisaties onderaan de pagina. Lees ook zeker de tips hieronder.
Tips
- Vertel je kinderen op een eerlijke, gevoelige en constructieve manier over wat gebeurd is. Doe dit op maat van elk kind (afhankelijk van leeftijd en karakter).
- Zeg je kinderen dat ze er steeds over mogen praten of vragen over mogen stellen wanneer zij dit willen, maar push hen niet.
- Antwoord eerlijk op hun vragen.
- Toon je eigen gevoelens. Dat zorgt ervoor dat kinderen ook gemakkelijker hun gevoelens zullen tonen.
- Ga, wanneer ze willen praten, regelmatig na hoe je kinderen staan tegenover jou en wat gebeurd is: Wat zijn hun ideeën? Moeten deze aangevuld of gecorrigeerd worden? Is er aanvullende informatie nodig? Speel eventueel het verkeersongeval na met speelgoedautootjes. Met welke gevoelens worstelen ze?
- Bespreek samen met het kind wie binnen de familie, vriendenkring en op school op de hoogte is. Op die manier weten de kinderen waar ze terecht kunnen indien ze dit wensen.
- Overleg met je kinderen het inlichten van de directeur en betrokken leerkrachten zodat ze ook een vertrouwenspersoon hebben op school.
- Licht de nieuwe leerkrachten bij een nieuw schooljaar in over het gebeurde. Verwerking kan immers uitgesteld worden of lange tijd na het gebeurde voortduren.
- Behoud de oude structuur en gewoonten van je gezin. Deze creëren veiligheid en houvast voor je kinderen, dat is erg belangrijk in de verwerking.
- Biedt een luisterend oor aan je kinderen indien ze te maken krijgen met oordelende en veroordelende reacties uit de omgeving.
- Wees niet over-beschermend.
- Ga op zoek naar gespecialiseerde hulp indien nodig. Meer informatie hierover lees je onderaan de pagina.
Binnen het gezin
Het is belangrijk dat je kinderen het gevoel hebben te mogen praten binnen het gezin en dat ze hun vragen kunnen stellen. Als kinderen het ongeval als een geheim moeten meedragen, kan dit de verwerking blokkeren. Dat kan leiden tot groter verdriet, meer stress, depressieve symptomen en gedragsproblemen.
Sommige kinderen durven ook geen vragen te stellen en houden ze voor zich, vaak om jou als ouder te sparen. Je kinderen op een eerlijke, gevoelige en constructieve manier vertellen over wat gebeurd is, helpt hen vertrouwen.
Elk kind heeft zijn eigen verwerkingstempo. Dat tempo kan het best gevolgd worden. Kinderen kunnen zelf aangeven wat ze willen op een bepaald moment. Of ze erover willen praten of niet. Sommige kinderen willen het gebeurde met rust laten of hebben een andere manier van verwerken: erover tekenen, iets neerschrijven, muziek beluisteren …
Mogelijke vragen waar je kinderen mee zitten
- Waarom heeft mama/papa een ongeval veroorzaakt?
- Is mijn mama of papa een slechte mama of papa?
- Wat zullen vriendjes/vriendinnetjes zeggen als ze het te weten komen?
- Is het normaal dat ik nog van mijn mama of papa houd?
- Gaat mijn mama of papa gestraft worden? Hoe?
- Waarom maken mama en papa ruzie?
- Gaat het nooit meer hetzelfde worden als voordien?
- Hoe gaat het met het slachtoffer? Zou ik een kaartje mogen schrijven?
- Is het waar wat in de krant staat?
Op school en vrijetijdsbesteding
Sommige kinderen durven niet meer naar school of naar hun hobby uit angst voor vervelende reacties. Toon hiervoor begrip en neem de directeur van de school, de leerkracht of de vrijetijdsbegeleider van je kinderen in vertrouwen en leg de situatie uit.
De leerkracht of begeleider kan dan een vertrouwenspersoon zijn voor je kinderen wanneer zij het moeilijk hebben. En de leerkracht weet op die manier waar de eventuele spanningen en het ‘lastig doen’ van je kinderen vandaan komen. De leerkracht en vrijetijdsbegeleider staan iets verder van je kinderen af, waardoor kinderen die niet willen of durven praten thuis, vaak wel praten met hun leerkracht of begeleider.
De wijze waarop leerkrachten en begeleiders van vrijetijdsbestedingen met het gegeven omgaan naar andere ouders en kinderen toe, bepaalt ook mee de manier waarop de andere ouders en kinderen omgaan met jouw kinderen. Goed overleg met de betrokken leerkrachten, directie, eventueel medewerkers van het CLB en de vrijetijdsbegeleiders is daarom heel belangrijk.
De mogelijkheid bestaat ook dat de kinderen van het slachtoffer in dezelfde buurt wonen of op dezelfde school zitten. Dat is een delicate situatie die goed aangepakt dient te worden.
Lees hier de tips voor leerkrachten en directie.
Hulpverlening
Telefonische en online hulp
Er zijn verschillende hulplijnen waarmee je gratis en anoniem kan bellen, chatten en mailen. Enkele diensten richten zich specifiek op jongeren.
Algemeen
- 106 bellen kan 24/7
- Chatten kan elke avond en op woensdag- en zondagnamiddag
Zelfmoordpreventie - Zelfmoordlijn
- 1813 bellen kan 24/7
- Chatten kan elke avond tussen 18u30 en 22u
- Op je mail krijg je binnen 5 werkdagen antwoord
- 0800 13 500 bellen kan tijdens de kantooruren
- Chatten kan elke weekdag van 13u tot 17u
- Op je mail krijg je binnen 2 werkdagen antwoord
Voor jongeren
Centra Algemeen Welzijnswerk (Slachtofferhulp)
De CAW’s staan open voor iedereen met vragen en problemen. Een eerste afspraak is gratis en kan telefonisch vastgelegd worden of door langs te gaan bij een CAW in je buurt. Je kan een hulpverlener ook mailen, bellen of chatten. De hulpverlening is vrijwillig en vertrouwelijk. Samen met jou zal een oplossing gezocht worden via de mogelijkheden die bij jezelf en in je omgeving te vinden zijn. Ze wijzen ook de weg naar andere diensten of bemiddelen bij instanties die je sociale rechten kunnen verzekeren. Je krijgt er:
- emotionele ondersteuning en begeleiding bij de verwerking;
- informatie en advies over praktische en juridische problemen, zoals het bieden van hulp in je contacten met het parket, advocaten en verzekeringen;
- administratieve en praktische ondersteuning, onder meer wat het bekomen van een schadevergoeding betreft;
Heb je nood aan meer dan enkele gesprekken, dan kan je begeleiding krijgen door de dienst Slachtofferhulp van het Centrum Algemeen Welzijnswerk.
Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg
In de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) werken teams van maatschappelijk werkers, therapeuten, psychiaters en psychologen die je kunnen helpen als je het moeilijk hebt om om te gaan met wat er gebeurd is. Meestal zal je huisarts of een CAW je doorverwijzen naar een CGG. Je kan via deze handige kaart ook zelf een CGG vinden in je buurt.
Op de website van Geestelijk Gezond Vlaanderen lees je meer over welke zorg een CGG biedt, hoe een behandeling eruit ziet en wat de tarieven hiervoor zijn.
Jongeren Advies Centra
Het JAC is het jongerenaanbod van het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW). Jongeren en jongvolwassenen tussen de 12 en 25 jaar zijn er welkom met hun vragen en/of verhalen. Er zijn verschillende onthaalpunten in heel Vlaanderen.
Je hoeft geen afspraak te maken, maar kan gewoon binnenlopen tijdens de openingsuren. Het kan soms wel druk zijn waardoor het toch handig is om een afspraak maken. Je kan ook met het JAC chatten.
Therapeuten, counselors, coaches, psychologen en psychiaters
Je kan bij een onafhankelijke hulpverlener, zoals een therapeut of psycholoog, terecht voor psychosociale begeleiding. Vraag tijdens je eerste gesprek welke opleiding deze persoon genoot en vanuit welke filosofie of stroming hij werkt. Zo kan je nagaan of de manier van werken bij jou past. Vraag ook naar het vervolg van de begeleiding, bijvoorbeeld om de hoeveel tijd jullie zullen afspreken. Onderstaand vind je een beschrijving van de verschillende soorten psychosociale hulpverleners.
- Counselor is geen beschermde benaming. Iedereen mag zich dus zo noemen, zonder een bepaalde opleiding gevolgd te hebben. Meestal zijn dit wel mensen die een diploma hebben als hulpverlener. Er zijn ook counselors die zich specialiseren in bijvoorbeeld rouw.
- Een psycholoog is iemand die een vijfjarige opleiding (+ stagejaar) psychologie aan de universiteit volgde. Daarnaast kan een psycholoog zich verder specialiseren door een therapeutenopleiding of andere cursussen te volgen. Een psycholoog kan je vinden via www.vindeenpsycholoog.be.
- Een psychiater is een dokter met een specialisatie psychiatrie. Naast gesprekken, kan deze persoon jou ook medicatie, zoals antidepressiva, voorschrijven.
- Een (psycho-)therapeut is meestal een hulpverlener die naast zijn basisopleiding een meerjarige opleiding gevolgd heeft in een bepaalde therapeutische stroming: gedragstherapie, systeemtherapie, cliëntgerichte therapie of psychoanalyse. Vraag hier gerust meer uitleg over, want dit bepaalt hoe de therapeut de begeleiding zal aanpakken. Op dit moment werkt men aan een wettelijk kader voor de erkenning van therapeuten. Een therapeut kan je vinden via www.vindeentherapeut.be.
- Coaches helpen mensen in de eerste plaats om bepaalde doelen te bereiken. Zij gaan minder aan de slag met de onderliggende psychologische problemen.
Het tarief waaraan deze hulpverleners werken kan variëren. Informeer bij je ziekenfonds of ze een deel van de begeleiding terugbetalen. Sommige ziekenfondsen hebben een lijst met therapeuten met wie ze hierover een overeenkomst hebben. Je huisarts, een Centrum Algemeen Welzijnswerk of Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg in je buurt kan je helpen een goede hulpverlener te vinden.